Geneza piernika

Pierre -

nick

Ostatni taki ciepły weekend

Nie masz już tych ramion
co w zeszłym miesiącu

skryte pod chustą swetrem

kurtką wełną hodują śnieg

na przybycie zimy dymy

w powietrzu czuć dymy

dymy na języku

pozostałość po bombardowaniu

wiatr ciska w nas liście uciekamy

szczęście jesteśmy w lesie

w lesie jesteśmy w okopie

czarnym płytkim okopie

w leju po gniewie losu

a ty nie masz już tych ramion

ty ukrywasz biel

ty hodujesz śnieg

śnieg co wyda nas na pastwę zimy.

Fontanna kawowa

Stało na peronie całkiem młode dziewczę

z kubkiem czarnej kawy niezbudzone jeszcze.

Wnet pognało pendolino, zdziwiona jest panna,

z rąk wyleciał kubek - kawowa fontanna.

Kawa i alkohol

szklanka w połowie pełna
druga szklanka w połowie pełna
pełna szklanka
szalony lot pod niebiosa
w windzie rozrywanej od środka
trzyma się już trzeci dzień
dziwna mieszanina
nagle wielkie bęc
dno na podłodze
i szklanka
w połowie

Żaby

na początku czują drganie ziemi
nabrane metalową szuflą
w wiadrze w koszu balonu
bezkolizyjnie przelatują
nad zatoką czarny asfalt
chwilę przed lądowaniem
na poboczu są na fali
bezpieczny transfer
do lepszego świata

Zestaw powiększony dla 120 osób

Byle tylko nakarmić dzieci!
Byle tylko nakarmić dzieci!
Stary głód przetrzyma,
dosyć ma kwasu w żołądku,
dosyć ma, raczej przetrwa.
Dzieci, może się wydać,
jedzą wszystko:
klocek, wycieraczka, semafor,
szlifierka, włosy, odkurzacz -
weź, zjedz odkurzacz, z chlebem
możesz, to pogadamy!
Na wszelki wypadek do rosołu,
choćby z kałuży, dolejesz wody.
Kipi z gara!
Byle tylko nakarmić dzieci!

Tratwa z brokułów na przekór burzy

Kiedyś umrze ostatni człowiek.

Nim umrze ostatni człowiek, umrze ostatni brokuł.

Nim umrze ostatni brokuł, umrze ostatnie drzewo.

Przychodzi potop,

porywa drzewa,

a ty masz tratwę z zielonego kalafiora,

a na wodzie unoszą się części zamienne.

Po śmierci ostatniego brokuła

oddajesz tratwę do muzeum.

Wdzięczne państwo 

wypłaca ci pieniądze.

Przeżywasz.

Ocalasz brokuł.

Superksiężyc

Ogólnie oszust, kłamca, mistyfikator,
celebryta, amator, frajer z parciem
na szkło. Okrągły balas, cudak,
burak i niedorajda. Do tego
szuja i romantyk. Tamtego wieczoru
miał wyjść z okrągłej jak on fontanny.
Czekaliśmy. Przyczajemi.
Tylko wystawił nogę.
Porażający blask odbił się w szkle
niekoniecznie naszych oczu.
W krzakach czaiły się straże.
Księżyc przestał być super.

Trzy kominy

wpadają w okna,
dają ciepło całemu miastu.
Dym największego komina
spowija miasto.
Dym największego komina
daje miastu uroczystość.
Uroczystość daje miastu
ciepło ducha a
ciepło ducha idzie do nieba.
Dym idzie do nieba.
Dym ciągnie za sobą komin.
Pozostałe dwa kominy wiercą się
żałośnie. Wychodzą na papierosa.
Dymią. Wracają po 5 minutach.
Stoją. Dają miastu tyle co
straż miejska. Zero.
Nie idą do nieba.

Wronie obłąkanie

Trudno jest być wroną.
Trudniej jeszcze wroną siwą.
A najtrudniej to być siwą wroną
w szarobiałej mgle.
Wyobraź sobie:
ze śmietnika wyciągasz kawałek pizzy,
wzbijasz się,
dumnie szybujesz w przestworzach,
i nagle moment - pizza wypada z dzioba
i tonie w garze mleka wielkości osiedla.
Tak lądujesz na zimnym asfalcie
i ani kosza,
ani żadnej pizzy,
resztki ogona innej wrony
majaczą gdzieś na końcu mgły.
Rozglądasz się, posępny, lekko obłąkany.
Właśnie osiwiałeś.

Tęsknota za wakacjami

Gdy przybywa słońca na dłuższy dzień,
wakacje marzą się seriami:

pszenica i żyto i jęczmienny cień

- zabawy z chabrami.

Frytki i wino

Frytki i wino szumią w głowie.

Każda jedna frytka

łechta włosek mechanizmu szczęśliwości.

Każdy kieliszek wina - tonie jeden smutek.

Zanurzasz frytkę w winie.

Oszalałe z rozkoszy trybiki

w morzu czarnej rozpaczy. 

Upalny autobus

Cały czerwony ma jak gdyby czapkę
zsuniętą na tył głowy lekko uchylonym
dachem wdycha resztki sierpniowego
powietrza - małe inhalacje rzeczywistości
bardzo dzielny i pracowity nawet
w godzinach szczytu ktorych nie znosi
po cichu opowiada się za kursami nicą.
Mały upalny autobus ma żółtą maskę
i sporo cierpliwości względem pasażerów
którzy wiercą mu dziurę w brzuchu.
I tylko czasem zdarzy mu sie nie zamknąć
drzwi kiedy spóźniony rusza z przystanku.
Zawsze jednak znajdzie się ktoś kto krzyknie
stop i poklepie biedaka po rozgrzanych plecach
powie to najlepszy autobus jaki dziś widziałem!

Bratysławskie świtanie

Hej oto huczy Dunaj liczne barki

budzą fale w kamienisty brzeg biją

dzwony od świętego Marcina na jutrznię

na śmierć i życie partia największych szachów

w mieście szachownica przez pół parku

chwiejne ruchy po wizycie u Czarnego Psa

czujny skoczek rży rżnięte piwo mieczem

zanosi się anioł zza jedynej bramy tak ciemne

miesza się z jasnym

tak czarne z białym

bezmatowo

Po drugiej stronie bambusa

Po drugiej stronie bambusa

mają lepiej to znaczy mają

po co się schylać tutaj tylko

ślady krwi wióry oraz robactwo

bez wartości odżywczych

Po drugiej stronie bambusa

rośnie trawa gołębie wyglądają

na szczęśliwe szczęśliwy gołąb

to taki który dziobie ziemię

bezustannie na wypadek

gdyby ktoś coś rzucił

Sarna na kupie śmieci

Ona wyjada konserwy sprzed czterystu lat!

Dwugłowa sarna z korpusem bulteriera 

ciężko stąpa po skarpie, zagryzając

listkami z drzewa zakorzenionego

pośród tubek

po pastach do zębów, 

po kremach do golenia.

Duchem czuje się jak mrówkojad,

ale i mrówka tu jakaś większa od człowieka

na co dzień zagraża życiu

hybrydy żuka i pralki.

Tak naprawdę wysypisko to mrowisko

wymielone wszystko, 

życie na kupie ciężkie.

Deszcz na Potoku

Deszcz, deszcz na Potoku,

na skraju miasta

deszcz ma swe lokum.

I czy on z rana,

czy wnet po zmroku

- nie wiesz? Chwyć kulę

i weź prorokuj!

Z balkonu bloku

wpada do potoku

i poza zasięgiem

się leje wzroku.

Mała żółta oczyszczarka

Na kolei pod Otwockiem
wicher wieje, ciska błockiem.
Chcąc ocaleć, chwytam się za barki
małej żółtej oczyszczarki.